Polskie uzdrowiska: Busko-Zdrój i Sanatorium „Marconi”
Duszniki – Zdrój i ich turystyczne walory
Busko-Zdrój jest jednym z najciekawszych kurortów w Polsce, a dobre zagospodarowanie oraz malownicza okolica są jego wielkimi walorami. To uzdrowisko jest bardzo chętnie odwiedzane przez kuracjuszy z całego kraju, staje się też kuszącym celem wycieczki dla tych, którzy interesują się historią oraz zabytkami. Jednym z tych obiektów, które przyciąga uwagę zarówno kuracjuszy, jak i turystów-krajoznawców, jest okazały gmach „łazienek”, stojących w Parku Zdrojowym. To Sanatorium „Marconi”, będące jednym z tych obiektów, które w uzdrowiskowych dziejach Buska-Zdroju odegrały bardzo ważną rolę. Co warto wiedzieć na temat tego obiektu? Z jakich względów warto poświęcić mu swój czas?
Dzieje Buska sięgają czasów średniowiecza, jednak swą uzdrowiskową karierę miasto zaczęło dopiero pod koniec XVIII stulecia. To właśnie w tym czasie w południowej części miasta zaczęto prowadzić działalność uzdrowiskową, wykorzystując wyjątkowe właściwości tutejszych wód. Jednym z pierwszych obiektów, które zbudowano w tej części miasta z myślą o coraz liczniejszych kuracjuszach, było Sanatorium „Marconi”, oddane do użytku w 1836 roku. Budynek ten został zaprojektowany przez architekta włoskiego pochodzenia Henryka Marconiego, znanego też z takich projektów, jak ratusz w Radomiu czy Hotel Europejski w Warszawie. Gmach buskiego sanatorium od początku przyciągał uwagę swoimi rozmiarami oraz takimi dodatkami, jak ozdobne kolumny z kolumnami wzorowanych na tych, które w czasach antycznych pojawiały się w greckiej architekturze. Do dziś można tu korzystać z pokoi gościnnych, szerokiej oferty zabiegów leczniczych oraz pijalni wód. W budynku tym urządzono również reprezentacyjną salę koncertową, w której odbywa się wiele ważnych wydarzeń kulturalnych. Jednym z tych najważniejszych jest festiwal przypominający o Krystynie Jamróz – śpiewaczce operowej, której losy dość mocno splotły się z dziejami Buska-Zdroju.
